سلام دوستان.
سخن اول این که. ملالی نیست جز دوری شما!
سخن دوم این که. در حال تماشای یک فیلم انگلیسی در ژانر وحشت هستم، اما دیدنش چنگی به دلم نزده. هر چی باشه، این یه فیلمه، یه قصه است، نه چیزی بیشتر. در واقع، اون چیزی که به دل، به قلب و روحم چنگ انداخته، منظره ی وحشتناکی است که امروز صبح، به چشم دیدم. در جریان بازدید از یکی از پارک های فن آوری و مراکز رشد استان تهران، با کتابخانه ی چوبی کوچک و کم کتاب و به روز نشده ی این مرکز مواجه شدم، در حالی که گوشه ی کتابخانه، تار عنکبوت بسته بود. مشاهده ی این اتفاق، من رو همزمان، در معرض حس ها و افکاری آکنده از ترس، درد و رنج قرار داد. هیچ چیزی مثل دیدن مردمی که برای آگاهی و رشد شخصی، ارزش قایل نیستند، دل منو به تنگ نمی آره.
سخن سوم، پیشنهاد دو کتاب به کتاب خوان ها و کتاب دوست هاست: "باشگاه پنج صبحی ها. اثر رابین شارما" و : "شعله های اشتیاق، اثر جان اولیری"
و سخن آخر. اینه که، فعالیت های آکادمی سو، از همین امروز وارد فاز جدیدی شده. به زودی، برنامه ها و کارگاه هایی را با محوریت رشد شخصی و توسعه ی فردی در شرق استان تهران ( شهرهای پردیس، بومهن و رودهن ) برگزار خواهیم کرد.
یک اثر واقعگرایانه در ژانر وحشت
ی ,ها ,سخن ,کتاب ,چیزی ,های ,ها و ,ژانر وحشت ,ی این ,این که ,در ژانر
درباره این سایت